Lalkarz - Paulina Cedlerska.pdf

(2146 KB) Pobierz

Wszelkie prawa zastrzeżone

Żaden z fragmentów tej książki nie może być publikowany w jakiejkolwiek formie bez wcześniejszej pisemnej zgody Wydawcy.

Dotyczy to także fotokopii i mikroﬁlmów oraz rozpowszechniania za pośrednictwem nośników elektronicznych.

Wydanie I, Poznań 2023

Projekt okładki: © Mariusz Banachowicz

Redakcja: Karolina Macios

Korekta: „DARKHART”, Jarosław Lipski

Skład i łamanie: „DARKHART”

Konwersja publikacji do wersji elektronicznej:

„DARKHART”

Dariusz Nowacki

darkhart@wp.pl

eISBN: 978-83-8280-997-8

Grupa Wydawnicza Filia sp. z o.o.

ul. Kleeberga 2

61-615 Poznań

wydawnictwoﬁlia.pl

kontakt@wydawnictwoﬁlia.pl

Seria: FILIA Mroczna Strona

mrocznastrona.pl

Wszelkie podobieństwo do prawdziwych postaci i zdarzeń jest przypadkowe.

PROLOG

Zimna skóra przywarła do niej, uniemożliwiając jakikolwiek ruch. Chciała krzyczeć, błagać o pomoc, ale

ciało odłączyło się od umysłu, jakby stało się niezależnym bytem. Długie palce oplotły jej szyję.

Desperacko próbowała łapać kolejne oddechy. Nie dla siebie. Dla synka, który wierzgał pod pępkiem,

jakby próbował dodać jej odwagi. Może tym niemym gestem prosił, żeby go ocaliła. Przeczuwała, że nie da

rady, była za słaba w starciu z lepkimi od potu, silnymi dłońmi. Nie miała już na nic wpływu, zupełnie

jakby każde wydarzenie z przeszłości doprowadziło ją właśnie do tego miejsca. Do momentu, w którym

w końcu zabraknie jej powietrza. Zapiekło ją pod żebrami. Dusiła się. Za wszelką cenę nie chciała zamykać

oczu. Rozwarte powieki miały być dowodem życia. Po kilku minutach, a może sekundach obraz

klaustrofobicznej toalety zaczęła zasłaniać czarna plama. Pociąg miarowo stukał o tory. Próbowała

przywołać jakikolwiek obraz, dzięki któremu nie czułaby się aż tak samotna, ale żaden nie wyłonił się

z ciemności. Pestka światła żarzącego się na suﬁcie zniknęła. Ciałem z brzuchem wyraźnie zaznaczonym

pod swetrem w grube warkocze wstrząsnęły drgawki. Później zapadła cisza. Powieki wciąż były otwarte,

mimo że klatka piersiowa zastygła w bezruchu.