• Ćwiczenia poranne – zestaw 30.
Bębenek.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Zwierzątka.
Dzieci poruszają się swobodnie po sali, w różnych
kierunkach. Na hasło Zwierzątka, wcielają się w postać
wybranego zwierzątka z wiejskiego podwórka,
naśladują sposób, w jaki się porusza, i głos, jaki wydaje.
Odgłos bębenka jest sygnałem do ponownego,
swobodnego poruszania się.
• Czworakowanie Kotki na podwórku.
Dzieci czworakują w różnych kierunkach sali. Słysząc
odgłos bębenka, przeciągają się, robią koci grzbiet,
miauczą i spacerują dalej.
• Ćwiczenie szyi Kurki piją wodę.
W przysiadzie podpartym dzieci wykonują skłon głowy w przód, a następnie skłon głowy
w tył z równoczesnym cofaniem brody – przełykaniem wody.
• Zabawa bieżna Spłoszone kaczuszki.
Dzieci spacerują po sali, kołysząc się z nogi na nogę i kręcąc pośladkami (ręce trzymają na
biodrach, poruszają się naprzemiennie – do przodu i do tyłu). Pojawienie się szczekającego
psa (wybranego dziecka lub N.) płoszy kaczuszki, które jak najszybciej uciekają na wyznaczone
miejsce.
• Ćwiczenie równowagi Niecierpliwy konik.
Dzieci, stojąc na jednej nodze, naśladują konika grzebiącego nogą, stukając palcami jednej
nogi z przodu o podłogę, a potem stukając palcami drugiej nogi.
• Marsz gęsiego za N. – Spacer gąsek.
Jedno dziecko maszeruje za drugim, wyciągając szyję i rozglądając się na boki.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Kurki i kogut.
Dzieci są kurkami. Spacerują po sali, naśladując zbieranie ziarenek. Wybrane dziecko jest kogutem. Chodzi
między kurkami, co pewien czas głośno pieje: Kukuryku! i macha skrzydłami. Kurki, wołając: Ko, ko, ko...
jak najszybciej przybiegają do koguta. Kiedy kogut zaczyna spacerować, kurki rozchodzą się w różnych
kierunkach. Podczas powtórzeń zabawy następuje zmiana dziecka występującego w roli koguta.
• Ćwiczenia aparatu ruchu.
Dowolny instrument muzyczny.
W rytmie akompaniamentu na wybranym instrumencie dzieci maszerują za N., przeskakują
z nogi na nogę, wykonują cwał boczny, chód na piętach, zatrzymują się na hasło Stop,
Zajęcia 2. Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw 16 (metodą zadaniową).Gazety, tamburyn.
Część wstępna.
• Czynności organizacyjno-porządkowe.
Dzieci wchodzą do sali i poruszają się w dowolny sposób, ostrożnie, między rozłożonymi na
podłodze gazetami. Na polecenie N. zatrzymują się i każde dziecko podnosi gazetę.
• Zabawa ożywiająca.
Biegają z wymijaniem się i potrząsaniem gazetami trzymanymi oburącz w górze. Na mocne
uderzenie w tamburyn i hasło Burza dzieci zatrzymują się i – przyjmując dowolną pozycję
– chronią się przed zmoknięciem, wykorzystując gazety.
• Ćwiczenie zwinnościowe – podrzucają rozłożone gazety w górę i naśladują ciałem ruch ich
spadania.
Część główna.
• Stają w rozkroku, trzymając oburącz złożone gazety – w skłonie w przód wykonują wymachy
gazetami w tył i w przód. Po kilku ruchach prostują się i potrząsają gazetami w górze.
• W leżeniu przodem – unoszą gazety trzymane oburącz za końce (ręce zgięte w łokciach,
skierowane w bok), dmuchają na gazety i wprawiają je w ruch.
• Unoszą się na złożonych gazetach, odpychają się piętami i rękami, obracają się w koło
(karuzela), następnie odpychają się rękami z boku, a piętami z przodu – poruszając się w dowolnych
kierunkach (powtarzamy ćwiczenie łącznie trzy lub cztery razy – karuzelę i poślizg).
• Kładą gazety na podłodze, zwijają je po przekątnej w rulonik i przeskakują przez nie bokiem
– z jednej strony na drugą, od jednego końca do drugiego. (Ćwiczenie można urozmaicić,
łącząc się w dwójki, trójki – dzieci układają ruloniki jeden za drugim i kolejno wykonują
skoki, zachowując odstępy).
• W staniu, trzymają ruloniki za końce, ręce układają z przodu – przekładają nogi przez ruloniki,
wytrzymując w staniu jednonóż, wykonują dowolne ruchy uniesioną nogą, a następnie
tą samą drogą przechodzą do pozycji wyjściowej (ćwiczenie należy wykonać prawą nogą
i lewą nogą, na zmianę).
• Improwizacja ruchowa – dzieci, wykorzystując ruloniki, naśladują różne ruchy – szermierza,
oszczepnika, zamiatacza i inne.
• Zgniatają gazety tak, aby powstały kule (piłeczki) – wykonują rzuty i chwyty kul: w miejscu,
w chodzie, w biegu, i chwyty z dodatkowymi zadaniami, np.: przed chwytem klaśnięcie,
dotknięcie ręką podłogi, zakręcenie młynka rękami, wykonanie obrotu itp.
• W leżeniu przodem – przetaczają kule z ręki do ręki, podrzucają je oburącz i jednorącz.
• Przesuwanka – skacząc na jednej nodze, przesuwają kule stopą w różnych kierunkach (ćwiczą,
skacząc na prawej nodze i na lewej nodze).
• Maszerują z kulami położonymi na głowach i tworzą dwa szeregi oddalone od siebie o pięć
lub sześć kroków.
• Wyścig szeregów – dzieci poprawiają swoje kule i wkładają między kolana. Na sygnał zamieniają
się miejscami, skacząc obunóż skokiem kangura. Wygrywa szereg, w którym wszyscy
zawodnicy jako pierwsi ukończyli wyścig i nikt w czasie skoków nie zgubił kuli. Zabawę
powtarzamy kilka razy. Możemy wprowadzić współzawodnictwo – przy jednakowej liczbie
uczestników w zespołach.
Część końcowa.
Ćwiczenia korektywne i uspokajające.
• Dzieci maszerują we wspięciu na palcach, z kulami ułożonymi na głowach, przechodzą do
siadu skrzyżnego.
• W siadzie skrzyżnym – wykonują skręty głową w prawo – w tył i w lewo – w tył.
• W siadzie podpartym, mając kolana rozchylone, trzymając kule między stopami – podrzucają
je stopami, chwytają rękami.
• W marszu, trzymają kule na dłoni (prawej, lewej) – wykonują ćwiczenia oddechowe – wdech
nosem – i próbują zdmuchnąć kule z dłoni.
Czynności porządkowe: odłożenie kul na wyznaczone miejsce, omówienie zajęć, ocena
aktywności i inicjatywy twórczej dzieci.
Maj, tydzień 1 Nowinki z wiejskiego podwórka
Dzień 1 Jakie zwierzęta spotkamy na wiejskim podwórku?
• Oglądanie w małych zespołach obrazków przedstawiających zwierzęta hodowane na wsi,
nazywanie ich, zachęcanie do swobodnych wypowiedzi na temat ich wyglądu, miejsc,
w jakich można je spotkać; wspólne wykonywanie gazetki tematycznej.
Obrazki przedstawiające zwierzęta hodowane na wsi.
• Karta pracy, cz. 4, nr 18-20 .
− Posłuchajcie nazw. Gdy usłyszycie słowo kura, klaśnijcie.
− Obejrzyjcie wyraz kura. Odszukajcie go wśród innych wyrazów i go zamalujcie.
− Narysujcie dowolne zwierzę z wiejskiego podwórka.
Zajęcia 1. Słuchanie wiersza Laury Łącz Wesołe podwórko.
Utwór pochodzi z e-podręcznika do kształcenia ogólnego, zamieszczonego na stronie
www.e-podreczniki.pl, udostępnionego na zasadach wolnej licencji Creative Commons
Uznanie autorstwa 3.0 Polska (klasa 1, jesień, blok 6, temat 33, plansza 2).
• Wyjaśnianie przez dzieci pojęć: zwierzęta domowe, zwierzęta egzotyczne;
Zajęcia 2. Zabawy kolorami – Zielone i żółte.
• Zabawa Zielone czy żółte?
Papierowe koła – żółte i zielone.
N. rozdaje każdemu dziecku dwa papierowe koła – żółte i zielone. Umawia się z dziećmi, że będą je podnosiły do góry wtedy, kiedy usłyszą w wierszu Heleny Bechlerowej Kaczuszki nazwy tych kolorów.
Zielona woda,
zielona,
żółte kaczeńce przy brzegu.
Żółte kaczuszki
po ścieżce
idą do wody
gęsiego.
W żółtych kaczeńcach
nurkuje
żółtych kaczątek
gromadka.
Ach, jak się martwi,
jak gdacze
na brzegu kurka
Czubatka!
− Gdzie moje małe kaczuszki?
Może nie ujrzę
ich więcej?
Tak żółto, żółto
wokoło.
Same kaczeńce, kaczeńce!
Plusnęło w wodzie
zielonej.
− Nie martw się,
kurko Czubatko,
wyszły z kaczeńców
kaczuszki
wesołą, żółtą
gromadką.
• Rozmowa na temat wiersza – udzielanie odpowiedzi na pytanie: Co było w wierszu zielone,
a co – żółte?
• Zabawa Skojarzenia.Piłka.
Dzieci stoją w kole. N. rzuca do nich kolejno piłkę, mówiąc: Żółte jak... lub Zielone jak... Dzieci
łapią piłkę, odrzucają ją do N., podając zakończenie porównania, np. Zielone jak... trawa. Żółte
jak... słońce. Starają się nie powtarzać tego, co powiedziały inne dzieci.
• Ćwiczenia indywidualne. Czytanie nazw wybranych zwierząt żyjących na wsi.
Napisy – nazwy wybranych zwierząt żyjących na wsi.
K
Dzień 2 Głosy zwierząt z wiejskiego podwórka
• Karta pracy, cz. 4, nr 21-22.
− Nazwijcie zdjęcia. W ramkach obok zdjęć w każdej parze narysujcie przedmioty, rośliny lub zwierzęta, których nazwy rozpoczynają się takimi samymi głoskami jak nazwy zdjęć.
− Co przedstawia zdjęcie? Odszukajcie w naklejkach fragmenty zdjęcia. Uzupełnijcie nimi puste miejsca.
− Po co hodujemy owce?
− Rysujcie po śladach, od jednego kłębka wełny do drugiego – kredkami w odpowiednich kolorach.
• Słuchanie Teresy Fiutowskiej Podwórkowa awantura, ilustrowanego sylwetami lub figurkami
zwierząt. Sylwety lub figurki zwierząt do wiersza.
Kura gdacze, kaczka kwacze –
goni kurę mokrą raczej.
Gęś też syczy, kogut pieje.
Gwałtu! Rety! Co się dzieje?
Ryczy krowa, świnia kwiczy,
a indyk się rozindyczył.
Kot mysz goni, głośno miauczy.
– Dość awantur! Już wystarczy!
Tak pies Burek głośno szczeka...
i już słychać go z daleka.
Koza meczy:
– Mee, mee, mee...
Czego psisko mądrzy się?
Dla ochłody – wiadro wody
poleją na głowy, brody!
Wyszły z mody awantury!
– A sio, gęsi, a sio, kury!
Powiedziała, co wiedziała,
białą brodą pokiwała,
pochyliła nisko rogi.
– Cisza! Spokój! Zejść mi z drogi!
Awantura się skończyła,
bo ta koza groźna była.
• Rozmowa na temat wiersza.
Tablica demonstracyjna nr 74.
• Wyjaśnianie niezrozumiałych zwrotów.
− Jakie zwierzęta brały udział w podwórkowej awanturze?
− Jakie zwierzę próbowało je uspokoić?
− W jaki sposób to zrobiło?
• Zwracanie uwagi na głosy, jakie wydawały zwierzęta.
• Ćwiczenia słownikowe i dźwiękonaśladowcze – Naśladujemy głosy zwierząt.
N. podnosi kolejno do góry obrazki przedstawiające zwierzęta z wiejskiego podwórka. Dzieci
podają nazwy zwierząt przedstawionych na obrazkach, określają, co one robią, i naśladują
głosy, jakie wydają. Np.
Kura (co robi?) gdacze (jak?): – Ko, ko, ko.
Kaczka kwacze: – Kwa, kwa, kwa.
Gęś syczy: – Sssy, sssy, sssy.
Kogut pieje: – Kukuryku, kukuryku!
Krowa ryczy: – Muuu, muuu, muuu.
Świnia kwiczy: – Kwi, kwi, kwi.
Kot miauczy: – Miau, miau, miau.
Pies szczeka: – Hau, hau, hau!
Koza meczy: – Mee, mee, mee.
Koń rży: – Ihaa...
PUSIA108