Działanie części i mechanizmów 7,62 mm kbk AKMS.
1. Podczas ładowania...
- podczas przyłączania magazynka – jego zaczep zachodzi za występ komory zamkowej, a ząb magazynka zaskakuje za zatrzask;
- podczas odciągania suwadła – skos odryglowujący działa na występ prowadzący zamka, obraca zamek w lewo, rygle zamka wychodzą zza ryglowych komory zamkowej (następuje odryglowanie zamka), występ suwadła zwalnia dźwignię spustu samoczynnego, a kurek pod działaniem suwadła obraca się na osi i zatrzymuje się na zaczepie spustu samoczynnego;
- po zwolnieniu suwadła – przesuwa się ono do przodu wraz z zamkiem, który wysuwa z magazynka nabój dosyła go do komory nabojowej i zaryglowuje przewód lufy przez obrócenie się względem osi podłużnej w prawo, rygle zamka zachodzą za opory ryglowe komory zamkowej. Podczas dalszego przesuwania się suwadła zwalnia ono zaczep spustu samoczynnego, kurek pod działaniem sprężyny wychodzi spod zatrzasku opóźniacza i zostaje napięty.
2. Podczas strzelania ogniem ciągłym...
- po naciśnięciu spustu jego zaczep kurkowy wychodzi z zazębienia z zębem kurka. Kurek pod działaniem sprężyny obraca się i uderza w iglicę, która uderza grotem w spłonkę i następuje strzał. Pod działaniem gazów prochowych pocisk przesuwa się do przodu i gdy minie przewód skośny część gazów przedostaje się do komory gazowej, naciśnie tłok gazowy i przesunie suwadło do tyłu (działanie jest takie same, jak podczas ładowania).
3. Podczas strzelania ogniem pojedynczym...
- następuje takie same działanie, jak podczas strzelania ogniem ciągłym, ale następny strzał nie nastąpi, ponieważ równocześnie ze spustem obrócił się do przodu zaczep ognia pojedynczego i jego ząb zatrzymuje ząb kurka. Gdy spust zostanie zwolniony, obróci się pod działaniem sprężyny razem z zaczepem ognia pojedynczego, który rozłączy się z zębem kurka i go zwolni.
Budowa i znakowanie amunicji do 7,62 mm kbk AKMS.
Do strzelania z karabinka stosuje się 7,62 mm naboje wz. 1943 (amunicja bojowa) i 7,62 mm naboje wz. 1943 ślepe (amunicja pozoracyjna). Do nauki ładowania stosuje się 7,62 mm naboje szkolne wz. 1943.
7,62 mm naboje wz. 1943 do karabinka dzielą się na:
- naboje z pociskiem zwykłym (z rdzeniem stalowym),
- naboje z pociskiem smugowym,
- naboje z pociskiem przeciwpancerno – zapalającym.
W celu ułatwienia jednoznacznego odróżniania nabojów są one pomalowane różnymi kolorami:
- naboje z pociskiem smugowym mają wierzchołek zielony,
- naboje z pociskiem przeciwpancerno – zapalającym mają wierzchołek czarny z czerwonym paskiem.
7,62 mm nabój wz.1943 (załącznik 1, rys. 1), składa się z pocisku 1, łuski 2, ładunku prochowego 3 i spłonki 4. Poszczególne rodzaje pocisków bojowych mają następujące przeznaczenie:
- pocisk zwykły z rdzeniem stalowym (załącznik 2, rys. 1) – do rażenia siły żywej przeciwnika – odkrytej i za zasłonami przebijalnymi przez te pociski. Pocisk ma stalowy platerowany tombakiem płaszcz 1, koszulkę ołowianą 2 i rdzeń stalowy;
- pocisk smugowy (załącznik 2, rys. 2) – do korygowania ognia i wskazywania celów według smug (w tym celu należy ładować magazynek nabojami w stosunku 1:3, tzn. tak, aby na trzy naboje z pociskiem zwykłym przypadał jeden nabój z pociskiem smugowym) na odległościach do 800 m. i jednoczesnego rażenia siły żywej przeciwnika. Składa się z płaszcza 1, takiego samego jak pocisk zwykły, rdzenia ołowianego 4, i tulejki 5 z wprasowaną masą smugową 6. Masa ta zapala się podczas strzału od ładunku prochowego naboju i spalając się w czasie lotu pocisku pozostawia wyraźny, świecący ślad dobrze widoczny w dzień i w nocy;
- pocisk przeciwpancerno – zapalający (załącznik 2, rys. 3) – do zapalania materiałów pędnych znajdujących się w zbiornikach i do rażenia siły żywej przeciwnika, znajdującymi się za lekkimi opancerzeniami i osłonami w odległości do 300 m. Składa się z płaszcza 1 zakończonego kapturem 7 z tombaku, koszulki ołowianej 2, rdzenia stalowego 3 i dna 9 wypełnionego masą zapalającą 8.
W chwili uderzenia pocisku w zbiornik lub osłonę zapala się masa zapalająca pocisku zgniatana przez dno ołowiane pod wpływem siły bezwładności. Następuje zapalenie paliwa od palącej się masy zapalającej pocisku.
Łuska 2 (załącznik 1) służy do połączenia wszystkich części naboju oraz pomieszczenia ładunku prochowego
i jego ochrony przed czynnikami zewnętrznymi. Podczas strzału łuska uszczelnia lufę od tyłu, uniemożliwiając przedostanie się gazów w kierunku zamka. Łuska ma tułów j, wewnątrz którego mieści się ładunek prochowy, szyjkę d do umocowania pocisku oraz dno z gniazdem do spłonki, kryzą e do chwytania łuski przez pazur wyciągu po strzale, kowadełkiem g, na którym grot iglicy zbija spłonkę i dwoma otworami ogniowymi , przez które przechodzą płomienie od spłonki do ładunku prochowego.
Spłonka 4 (załącznik 1) służy do zapalenia ładunku prochowego. Składa się z mosiężnej miseczki i wprasowanej w nią masy zapłonowej f przykrytej krążkiem z cynfolii.
7,62 mm naboje ślepe wz.1943 (załącznik 1, rys. 2) są przeznaczone do pozorowania ognia (strzałów) podczas ćwiczeń. Naboje te, w odróżnieniu od nabojów bojowych - nie mają pocisków. Składają się z łuski o wydłużonej szyjce, ładunku prochowego i spłonki. Część górna szyjki łuski jest zwężona, zagięta i tworzy gwiaździsto – kopułkowe zamknięcie łuski.
Podczas strzelania nabojami ślepymi nikt nie powinien się znajdować przed wylotem lufy w odległości mniejszej niż 10 m.7,62 mm naboje szkolne wz.1943 (załącznik 1, rys. 3) są przeznaczone do nauki ładowania i dawania strzału. Naboje szkolne mają wytłoczone na tułowiu łuski cztery wzdłużne rowki l. Spłonka naboju jest zbita. W łusce nie ma ładunku prochowego.Naboje wz. 1943 przechowuje się i przewozi w skrzynkach drewnianych. Na ściance bocznej każdej skrzynki drewnianej są namalowane pasy, których kolor jest taki sam, jak kolor wierzchołków pocisków nabojów znajdujących się w skrzynce. W jednej skrzynce znajduje się 1320 nabojów umieszczonych w dwóch hermetycznych pudełkach metalowych. Naboje umieszczone w pudełku metalowym (660 sztuk) są z kolei zapakowane – po 20 sztuk – w 33 pudełkach papierowych.
H8GRENADE