Slaughter Karin - Andrea Oliver (2) - Zapomniana dziewczyna.pdf

(2081 KB) Pobierz
Dla pani D. Ginger
17 KWIETNIA 1982
Emily Vaughn krytycznie przyjrzała się swojemu odbiciu w  lustrze. Owszem,
sukienka wyglądała równie pięknie, jak w  sklepie, ale to, co w  tej sukience się
schowało… Okręciła się w jedną stronę, potem w drugą, próbując znaleźć taki kąt
widzenia, pod którym nie przypominałaby wyrzuconego na brzeg umierającego
wieloryba.
Z fotela odezwała się Bunia:
– Rose, trzymaj się z daleka od ciasteczek.
Emily potrzebowała chwili, by się zastanowić. Rose była siostrą Buni, która
zmarła na gruźlicę podczas Wielkiego Kryzysu. Swoje drugie imię Emily dostała
właśnie po niej.
– Buniu – położyła rękę na brzuchu – to raczej nie od ciasteczek.
– Na pewno? – Po wargach Buni przemknął szelmowski uśmieszek. – Miałam
nadzieję, że się podzielisz.
Emily posłała swojemu odbiciu kolejne pełne dezaprobaty spojrzenie, po czym
niezgrabnie kucnęła przed bujanym fotelem babci. Staruszka robiła na drutach
dziecięcy sweterek, a  jej palce migały przy pofałdowanym kołnierzyku jak
skrzydełka kolibra. Długi rękaw sukienki w  stylu wiktoriańskim podwinął się,
odsłaniając fioletowy siniec na kościstym nadgarstku. Emily delikatnie go
dotknęła.
– Niezgraba ze mnie.  – Bunia zawsze miała na podorędziu tysiące
usprawiedliwień. – Freddy, musisz się przebrać, zanim tata wróci do domu.
Teraz Bunia uważała ją za wujka Freda. Demencja była niczym innym jak
odwiedzaniem kolejnych szkieletów schowanych w rodzinnej szafie.
– Przynieść ci ciasteczka? – spytała Emily.
– Byłoby cudownie.  – Bunia nie przerywała pracy nad sweterkiem, ale jej
wzrok, który nigdy na niczym się nie zatrzymywał, nagle skupił się na Emily, a na
ustach pojawił się uśmiech. Przekrzywiła głowę, jakby studiowała perłową
wyściółkę muszli. – Tylko spójrz na swoją piękną, gładką skórę. Jesteś taka śliczna.
– To u  nas rodzinne.  – Emily zachwycił ten przebłysk świadomości, który
odmienił spojrzenie babci. Wróciła dawna Bunia, jakby szczotka wymiotła
pajęczyny z zakamarków zaśmieconego mózgu.
Emily dotknęła jej pomarszczonego policzka.
– Cześć, Buniu.
– Cześć, moje kochane dziecko. – Babcia odłożyła robótkę, lecz tylko po to, by
ująć w dłonie twarz wnuczki. – Kiedy masz urodziny?
Emily wiedziała, że powinna podać jak najwięcej informacji.
– Za dwa tygodnie kończę osiemnaście lat, babciu.
– Dwa tygodnie. – Bunia uśmiechnęła się jeszcze promienniej. – Cudownie być
młodym. Tyle obietnic. Całe życie jest księgą, która czeka na napisanie.
Emily napięła się, tworząc niewidoczną tamę chroniącą ją przed falą emocji.
Nie chciała zepsuć tej chwili płaczem.
– Opowiedz mi historię ze swojej księgi, Buniu.
Bunia była zachwycona. Uwielbiała snuć wspomnienia.
– Opowiadałam ci, jak byłam w ciąży z twoim ojcem?
– Nie – odparła, choć słyszała tę historyjkę dziesiątki razy. – Jak to było?
– Okropnie. – Bunia zaśmiała się, by złagodzić wymowę tego słowa. – Mdłości
rano i  wieczorem, ledwie wstawałam z  łóżka, żeby coś ugotować. W  domu
panował bałagan, na dworze był niemiłosierny skwar, a  ja desperacko chciałam
obciąć włosy. Miałam długie, do pasa, a kiedy je umyłam, upał mi je psuł, zanim
zdążyły wyschnąć.
Emily pomyślała, że być może Bunia myli swoje życie z  opowiadaniem
Berenika obcina włosy.
Fitzgerald i  Hemingway często wracali w  jej

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin