Rossier H., Łaska Boża naucza nas... Komentarz do Listu do Tytusa.pdf

(729 KB) Pobierz
Henri Rossier
Łaska Boża naucza nas...
k o m e n ta R z
do Listu do tytusa
Autor:
Henri Rossier
Tytuł:
Komentarz do Listu do Tytusa
Wydawca:
Fundacja Rozpowszechnianie Literatury Chrześcijańskiej
ul. Bukowina 55
43-180 Orzesze
email: kontakt@rlch.pl
www.rlch.pl
Tytuł oryginału:
Etude sur I’epitre a Tite
Wydawca oryginału:
Editions Bibles et Traites Chretiens, Vevey 1960
Przetłumaczono z języka niemieckiego
Tytuł tłumaczenia niemieckiego:
Die Gnade Gottes unterweisst uns …Eine Hilfe zum Studium des Briefes an Titus
Wydawca tłumaczenia niemieckiego:
CSV Christliche Schriftenverbreitung, Huckeswagen
Tłumaczyła:
Maranatha Iwańska
Redagowanie i korekta:
Wiesława Barcicka, Grzegorz Michalski
Skład, projekt okładki, druk i oprawa:
Wydawnictwo Arka, www.arkadruk.pl
Jeżeli nie zaznaczono inaczej, cytaty biblijne pochodzą z Biblii Warszawskiej,
Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne w Polsce
Warszawa 1975
Rok wydania 2021
Pierwsze wydanie polskie
ISBN 978-83-960579-0-7
Wprowadzenie
S
łuszne jest spostrzeżenie, że zarówno 1. List do Tymoteusza, jak
i List do Tytusa adresowane są przez apostoła Pawła do delegatów
i współpracowników w dziele Pańskim. Tymoteusz miał czuwać nad
zdrową nauką (1. Tym. 1,3-4), zaś Tytus nad porządkiem w domu
Bożym (Tyt. 1,5). Nie chciałbym jednak koncentrować się na różnicach
obu tych listów – wielu innych autorów już na nie wskazywało – lecz
ograniczę się do zwrócenia uwagi na zawarte w nich podobieństwa, aby
choć odrobinę przyczynić się do lepszego zrozumienia poruszanego
w tych listach tematu.
List do Tytusa, podobnie jak 1. List do Tymoteusza, kładzie nacisk
na głoszenie wierzącym zdrowej nauki (1,9; 2,1.3.7.10; 1. Tym. 1,10;
2,7; 4,6.13.16; 5,17; 6,1.3), przeciwstawiając właściwe pouczenie fał-
szywej nauce. Oba teksty zawierają jednak więcej fundamentalnych
prawd chrześcijańskich. Przedstawiają owoce zdrowej, chrześcijańskiej
nauki, które powinny być zauważalne w praktycznym życiu wierzących,
aby godny porządek charakteryzował dom Boży i radosna harmonia
istniała pomiędzy wszystkimi jego domownikami.
W Liście do Tytusa „zdrowa nauka” obejmuje Boże zasady, przed-
stawione w trzech głównych częściach tekstu. Każda z nich to krótki
fragment składający się z kilku wersetów, zawierający część chrześ-
cijańskiej doktryny (w odróżnieniu od pozostałych części listu, które
głównie zajmują się praktycznymi pouczeniami). Znajdujemy tutaj:
3
(1,1-4) sedno chrześcijańskiej nauki wyrażone w owych wiel-
kich prawdach;
(2,11-14) skoncentrowaną istotę chrześcijaństwa wyrażoną
w praktycznym postępowaniu w naszym codziennym życiu;
(3,4-7) pouczenie odnośnie dzieła Bożego w nas oraz narzę-
dzia, którym Bóg posłużył się, aby przyprowadzić nas do siebie
i pozyskać dla nas zbawienie.
Będziemy jeszcze mieli sposobność, by powrócić do tych waż-
nych fragmentów i wyjaśnić je bardziej szczegółowo. Jednak wcześniej
pragnę podzielić się z Czytelnikiem swoimi przemyśleniami. Dziś, jak
nigdy dotąd, jest niezmiernie ważne, by być wiernym tej zasadniczej
prawdzie – praktyka chrześcijańskiego życia winna być nierozerwalnie
powiązana ze zdrową nauką. Dzisiaj coraz częściej można usłyszeć
opinię, że pomimo niezdrowej nauki, która wypacza chrześcijańskie
prawdy (również te najbardziej zasadnicze), wierzący i tak mogą wyda-
wać miłe Bogu owoce. W ten sposób umniejsza się znaczenie Pisma
Świętego, które jest jedynym, nieomylnym zbiorem Bożych prawd.
Niszcząc chrześcijański fundament – Słowo Boże – zapomina się, że
owoce nie urosną bez drzew, które je wydają. Grzeszny człowiek nie
jest w stanie przynosić owocu dla Boga – podobnie, jak złe drzewo nie
wyda dobrego owocu. Kto czyni ze Słowa Bożego przewodnik, który
co prawda wyposażony jest we wzniosłą moralność, ale nie jest wolny
od błędów jego ludzkich pisarzy, zapomina, że nawet dobre drzewo
przez okaleczenie kory zostaje pozbawione życiodajnego soku i staje
się niezdolne, by przynieść oczekiwany plon.
Ścisły związek pomiędzy nauką a praktycznym życiem można
wielokrotnie znaleźć w Biblii. Psalm 119. pokazuje, że ścieżka spra-
wiedliwego wytyczana i rozjaśniana jest przez Słowo Boże. Wie-
rzący wyznaje, że bez pouczenia Pisma błąkał się jak zgubiona owca
(Ps. 119,176). Obydwa listy do Tymoteusza są wypełnione tą prawdą.
4
Zgłoś jeśli naruszono regulamin