Andrzej Dziurawiec - Późny Gomułka, wczesny Gierek.pdf

(2425 KB) Pobierz
Andrzej Dziurawiec
Późny Gomułka, wczesny Gierek
Saga
Późny Gomułka, wczesny Gierek
Zdjęcie na okładce: Shutterstock
Copyright © 2009, 2022 Andrzej Dziurawiec i SAGA Egmont
Wszystkie prawa zastrzeżone
ISBN: 9788728176955
1. Wydanie w formie e-booka
Format: EPUB 3.0
Ta książka jest chroniona prawem autorskim. Kopiowanie do celów innych niż
do użytku własnego jest dozwolone wyłącznie za zgodą Wydawcy oraz autora.
www.sagaegmont.com
Saga jest częścią Grupy Egmont. Egmont to największa duńska grupa medialna,
należąca do Fundacji Egmont, która każdego roku wspiera dzieci z trudnych
środowisk kwotą prawie 13,4 miliona euro.
SZTUKA A ŻYCIE, CZYLI RUDY
PERYT W SUKMANIE
Urodziłem się dziewięć miesięcy po śmierci Stalina, ale nie sądzę, żeby
między tymi wydarzeniami istniał bezpośredni związek. Mama nigdy nie
była w Rosji. O ile wiem, Stalin nie przychodził na nasze podwórko. Obcy
rzadko tu zaglądali. Być może jednak jakiś związek jest, być może rodzice
w ten sympatyczny sposób uczcili odejście Nadziei Całej Postępowej
Ludzkości. W każdym razie urodziłem się pod szczęśliwą gwiazdą. Czekało
mnie życie barwne i ciekawe. Na pewno dzieciństwo miałem ciekawe.
Rodzice z czułością wspominali, jak to każdy spacer kończyliśmy na
pogotowiu. A to nogę do żywego mięsa rozharatałem, a to próbowałem
wyrwać się ojcu i rękę ze stawu wyrwałem, a to oparłem się o ladę
sklepową, stłukłem szybę i rękę do kości rozciąłem. Byłem tak zwanym
żywym dzieckiem.
Apogeum swoich możliwości ujawniłem już w piątym roku życia:
wpadłem pod samochód. Wynik jest o tyle dobry, że w latach
pięćdziesiątych ubiegłego wieku w naszej dzielnicy samochód był
zjawiskiem równie egzotycznym jak wódz Apaczów w pełnym rynsztunku.
A jednak mnie się udało! Połamałem sobie wszystko łącznie z podstawą
czaszki.
Kilka miesięcy rehabilitacji, najpiękniejszy okres mojego dzieciństwa. Z
Januszem, moim starszym bratem (najstarszy, Zbyszek, już wtedy chodził
swoimi ścieżkami), zagrzebywaliśmy się w pościeli na ogromnym
tapczanie rodziców, a ojciec czytał nam Sienkiewicza. Na początek „W
pustyni i w puszczy”. Popołudniami odgrywaliśmy z bratem sceny
przeczytane wieczorem. Byłem młodszy, mniejszy, miałem długie, jasne
loki („Nareszcie ładne dziecko” – orzekła babcia Aniela), oczywistym więc
jest, że byłem Nel. Janusz był Stasiem. Nie pamiętam, czy wkładałem

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin