Ezoteryzm nazistowski.docx

Ezoteryzm nazistowski

Volksistowska religia, która motywowała narodowy socjalizm w Niemczech, pojawiała się wraz z powstaniem doktryny indogermańskiej, kiedy to ukształtowała się idea aryjsko-indyjsko-grecko-niemieckiej tradycji, przeciwstawnej wobec myśli przednioazjatyckiej, semickiej, jak też w silnej opozycji do chrześcijaństwa.
Jak stwierdza N. Goodrick-Clark, „ariozofowie (...) połączyli niemiecki nacjonalizm i rasizm z pojęciami okultystycznymi, zapożyczonymi z teozofii (...) Bławatskiej, aby zapowiedzieć i uzasadnić nadchodzącą erę niemieckich rządów”. Aby szerzyć to przesłanie „ariozofowie zakładali tajne zakony religijne oddane odtworzeniu zapoznanej wiedzy ezoterycznej i rasowych cnót starożytnych Germanów oraz stworzeniu nowego pangermańskiego imperium.

Ta właśnie ideologia przygotowała praktyczne rozstrzygnięcia polityczne nazistowskich Niemiec, jak również samego A. Hitlera . Pierwszym z teoretyków ruchu pangermańskiego, który stworzył całościową wizję symbolicznej i alternatywnej historii cywilizacji europejskiej, był Guido von List. Oparta była o legendy, przypowieści i baśnie oraz fantastyczne i pseudonaukowe analizy etymologiczne nazw geograficznych i imion własnych. Jednym ze źródeł tak rozumianej alternatywnej historii Europy były wizje osiągane w doświadczeniu
transu, w które wpadali niektórzy z pangermańskich historyków kontaktujących się medialnie ze swoimi przodkami. Mitologia polityczna Lista zbudowana była wokół tematu dynastii kapłanów boga Wotana, rządzących przez wieki teokratycznym społeczeństwem germańskich wojowników. Jest to analogiczny model cywilizacji sakralnej, podobnie jak cywilizacja żydowska (F. Koneczny). Dynastia królów-kapłanów, oznaczała według Lista spadkobierców Króla Słońce. Ezoteryczna i magiczna wiedza Armanów przekazywana była uczniom w długotrwałym procesie wielostopniowej inicjacji, polegającej m.in. na studiowaniu świętej księgi germańskiej mitologii. Dopiero po 14 latach nauki inicjowany mógł poznać sekrety armanistycznej gnozy wraz z ich zwieńczeniem: „niewypowiedzianym imieniem boga": Arehisosur - litery imienia poprzedzała i kończyła swastyka, źródło i symbol wiecznego ruchu prowadzącego od narodzin ku śmierci, a następnie zmartwychwstania. List twierdził, że religia Germanów istniała w formie egzoterycznej (zewnętrznej) jako wotanizm i w formie ezoterycznej (znanej rządzącym tą cywilizacjom królom-kapłanom) jako armanizm. Kluczem do germańskiego świata, a jednocześnie źródłem energii ożywiającej jego symboliczną rzeczywistość,
miał być starogermański znak swastyki.

W maju 1919 roku członek wewnętrznego kręgu loży Thule i jednocześnie DAP (Deutsche Arbeiterpartei) Friedrich Krohn przygotował dla kierownictwa partii obszerny memoriał zatytułowany „Czy swastyka jest właściwym symbolem partii narodowosocjalistycznej?". Proponował w nim jako symbol partii popularną w kręgach teozoficznych swastykę lewostronną, obracającą się zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara; cytował wówczas tezy Lista, a także nawiązywał do tradycji buddyjskiej, w której obracająca się we właściwym kierunku swastyka bywa traktowana jako talizman zapewniający łączność z energią pozytywną. Jednak oryginalna swastyka pangermańska była swastyką prawostronną. Do tej właśnie tradycji nawiązał A. Hitler akceptując (1920) swastykę jako symbol ruchu narodowosocjalistycznego. Motyw współpracy ezoterycznych sekt i zakonów europejskich z islamem przeciwko ortodoksji Kościoła jest, od czasu późnego średniowiecza, powszechny w niemieckiej tradycji ezoterycznej. W Turcji i Iraku agenci wilhelmowskiego wywiadu, związani często z miejscowymi lożami okultystycznymi i traktujący swoje zadania jako kontynuację misji Templariuszy, nawiązywali kontakty z polityczno-religijnymi bractwami muzułmańskimi. Już zresztą List, jako pierwszy spośród teoretyków pangermanizmu, utożsamił tradycję armanistyczną z tajemnicami Templariuszy i Różokrzyżowców (mimo tego, iż nazizm w późniejszym czasie walczył z masonerią przyznającą się do tych samych korzeni). List opisywał swoim adeptom w jaki  sposób kapłańska hierarchia Germanów, zagrożona wyniszczeniem przez
chrześcijan, inspirowała wczesnośredniowieczne herezje i przekazywała z pokolenia na pokolenie tajemnice inicjowanych. Jedną z technik służących przekazywaniu wiedzy przodków miał być alfabet runiczny, zawierający kosmologiczną i magiczną wiedzę Germanów.

Najważniejsze elementy doktryny wypracowanej przez Lista, a więc zapożyczenia z tradycji teozoficznej, tantrycznej magii seksualnej, czy też sugestia, że oczyszczenie krwi i rasy może pozwolić na odrodzenie się w porządku historycznym potęgi mitycznej germańskiej cywilizacji, powtarzały się u wszystkich uczniów i kontynuatorów Lista: m.in. Jörg Lanz von Liebenfels (założyciel i mistrz Zakonu Neotemplariuszy), Rudolf von Sebotendorff (założyciel monachijskiej loży Thule); są też w doktrynie wypracowanej przez ezoterycznych doradców Reichsführera SS, Heinricha Himmlera. Bezpośredni pomost pomiędzy towarzystwem Lista a pre-
hitlerowskimi grupami okultystycznymi w Niemczech stworzyli Filip Stauf, Karl Helwig, Georg Hauerstein i Eberchardt von Brockhusen, założyciele monachijskiego Towarzystwa Młota, które stało się następnie częścią loży Thule (gdzie był inicjowany Hitler). Towarzystwo Vril, Zakon Nowych Templariuszy, towarzystwo
Thule miały największe znaczenie dla przygotowanie faszyzmu. W poszukiwaniu zachodniej tradycji przeciwstawiających się w sposób jednoznaczny „żydowskiemu chrześcijaństwu", uczeni związani z SS natrafili na kataryzm, który był formą gnostyckiego manicheizmu. Zniszczenie przez inkwizycję wspólnoty katarskiej za czasów pontyfikatu papieża Innocentego III uczyniło z katarów w pewnym sensie pierwowzór wszystkich innych ofiar prześladowań „religijnych" w Europie. Nazistowscy ideolodzy tworząc mitologiczny obraz dawnej
cywilizacji aryjskiej, zniszczonej przez pozostający na usługach żydowskiej religii Kościół rzymski, czerpali z dokumentów i przekazów szczegółowo przedstawiających katolicką krucjatę przeciwko katarom.

Obrońcą kultury katarskiej przeciwko Kościołowi był żydowski historyk, członek teozoficznych towarzystw niemieckich i jednego z niemieckich. zakonów Różokrzyżowców, Otto Rahn. W książce Krucjata przeciw Graalowi (1933) oskarżył Kościół o likwidację ostatniego na Zachodzie „ogniska żywej gnostyckiej wiary" tj. katarów. Książka przytaczała także obowiązującą w niemieckich środowiskach ezoterycznych tezę o germańskim pochodzeniu skierowanych przeciwko Rzymowi średniowiecznych herezji gnostyckich. Rahn nadzorował (1937) w obozie koncentracyjnym w Dachau, z ramienia Instytutu Ahnenerbe (w celu badań i studiów ideologicznych), przygotowania do uczynienia z Dachau ośrodka „badań naukowych".
Po roku 1937 Dachau stał się głównym ośrodkiem „badań nad paranormalnymi zachowaniami ludzi w sytuacjach granicznych", prowadzonych przez pracowników Ahnenerbe aż do roku 1944.

Ezoteryczny charakter ma również SS (o którym Hitler w wiarygodnej rozmowie z H. Rauschningiem powiedział, iż jest to jego własny zakon skuteczniejszy od jezuitów). Rzeczywistym realizatorem ideologicznego kręgosłupa SS był Himmler, który był wykonawcą zamierzeń przedstawionych w ezoterycznym traktacie barona Sebottendorfa. Dostęp do wyższych szczebli hierarchii tej organizacjimieli jedynie Niemcy przechodzący specjalną mistyczno-ideologiczną inicjację w ośrodkach kultu SS (najbardziej wewnętrzny krąg wtajemniczonych). Musieli się oni ponadto wylegitymować certyfikatem czystości rasowej, wzorowanym na
wymyślonych pod koniec XIX w. w ezoterycznych zakonach pangermańskich. Jednak na niższych szczeblach SS, szczególnie w jednostkach bojowych służyło pod koniec II wojny światowej więcej przedstawicieli obcych nacji (m.in. Francuzów, Ukraińców, Flamandów) niż Niemców, co upodabniało tę organizację do islamskiego odpowiednika zakonu rycerskiego - janczarów. Himmler dorastał pod wielkim wpływem wuja jezuity, ale okazał się kolejnym z twórców antykatolickich sprzysiężeń i organizacji niemieckich, którzy inspirowali się własną zdemonizowaną wizją zakonu jezuitów. Jeszcze pod koniec XVI w. Johan Valentin Andreae (1586-1654), niemiecki erudyta, mistyfikator i rzeczywisty jak się wydaje autor Biblii Różokrzyżowców, zaprojektowane przez siebie stowarzyszenie Różokrzyża widział jako „protestancki odpowiednik demonicznego i spiskującego zakonu jezuickiego".
Organizacja SS przybrała znamiona prawdziwego zakonu religijnego o charakterze ezoterycznym (inicjacyjnym) i hierarchicznej strukturze władzy. Krąg wewnętrzny obejmował Instytut Ahnenerbe (dziedzictwo przodków) oraz organizację o charakterze mistycznym i wykonawczym - Czarny Zakon (właściwy zakon SS).
Instytut Ahnenerbe prowadził np. badania dotyczące różokrzyżowców, świętych liczb, psychicznych skutków jogi i zen, skuteczności praktyk magicznych i alchemicznych - klasyczne tematy współczesnej literatury ezoterycznej.

Bibliografia

A. Posacki Ezoteryzm i okultyzm formy dawne i nowe

M. Baignet, R. Leigh, Tajne Niemcy, Warszawa 1997

F.W. Haack, Nepoganizm w Niemczech, Kraków 1999

F. Koneczny, Cywilizacja żydowska, Londyn 1974

R.S. Rose, Krytyczny słownik mitów i symboli nazizmu, Barcelona 2003
G. von List, Tajemnice run, Warszawa 2003.

H. Rauschning, Rozmowy z Hitlerem, Warszawa 1994,