Trudne początki kadzidła
w Kościele
Kadzidło znane już było w starożytności. Używano je w Grecji, w Rzymie, a Egipcjanie mówili o nim, że oczyszcza i upiększa. Stosowano je zatem ze względów higienicznych, aby usunąć nieprzyjemne zapachy. Posługiwano się nim również, aby oddalić moce i wpływy diabelskie. Ponadto użycie kadzidła było wyrazem czci wobec bogów pogańskich oraz władców.
Z kart Starego Testamentu dowiadujemy się też, że kadzidła używali żydzi czcząc prawdziwego Boga. Zapalali je oni, jako ofiarę chwały, dwa razy dziennie (rano i wieczorem) na specjalnie do tego przygotowanym złotym ołtarzu, znajdującym się w świątyni przed świętym miejscem. W Księdze Apokalipsy, należącej do zbioru ksiąg Nowego Testamentu, przeczytać możemy także o kadzidle, jako znaku czci Boga i modlitwy do Niego zanoszonej.
Dlaczego zatem chrześcijanie zwlekali z „wprowadzeniem” kadzidła do liturgii, chociaż było ono tak powszechnie znane i stosowane? Właśnie dlatego, że było ono tak powszechnie stosowane, przede wszystkim w kulcie bożków i cesarzy, nie chciano używać go w liturgii. Nie można zapomnieć, że był to również czas prześladowań. Tych chrześcijan, którzy w wyniku prześladowań wyrzekli się wiary, określano mianem thurificati. Oznaczało to, że złożyli ofiarę z kadzidła przed wizerunkiem cesarza, oddając w ten sposób jemu cześć.
Od praktyki do symboliki
Zmiana nastąpiła wówczas, kiedy ustały prześladowania. Pierwsze wzmianki o używaniu kadzidła na Zachodzie pochodzą z VII wieku (na Wschodzie np. w Jerozolimie kadzidła podczas liturgii używano już w IV wieku). Początkowo użycie kadzidła miało znaczenie czysto praktyczne – aby można było lepiej oddychać. Późnie nadawano użyciu kadzidła także znaczenie symboliczne, jako znaku uwielbienia dla obecnego we wspólnocie Pana oraz symbolu wznoszących się do tronu niebios modlitw wiernych.
Kadzidła używano początkowo w trakcie pogrzebów, później palono je przy bazylikach, przed ikonami, relikwiami świętych, jak również niesiono je w orszakach papieskich i w procesji z Ewangeliarzem.
Kadzidło dziś
Jak sami dobrze wiecie, dziś używa się kadzidła przy wystawieniu Najświętszego Sakramentu, jak również w odniesieniu do osób (biskupa, kapłanów i wiernych), przedmiotów (ołtarz, krzyż, paschał) oraz rzeczy (dary składane na ołtarzu).
UŻYWA SIE TERZ DO OKADZANIA NAWIEDZONYCH DOMÓW
Kadzidło egzorcyzmowane W miejscach zamkniętych, naznaczonych obecnością demoniczną, można zapalić egzorcyzmowane kadzidło. Dym palonego kadzidła napełnia dane pomieszczenie "świętym zapachem", który drażni złe duchy, co przyczynia się do ujawnienia ich obecności, oddalenia różnych oszustw, a także do ich wyrzucenia.
Znak modlitwy i uwielbienia
Ciekawe jest również, że poszczególne „części składowe” kadzidła miały swoje znaczenie symboliczne. Otóż ogień był znakiem bliskości Boga, sam zapach kadzidła wskazywał na łaskawość Boga, natomiast obłok kadzidła był rozumiany jako symbol modlitw wiernych, wznoszących się przed Boże oblicze. Dziś, mówiąc o symbolice kadzidła, wskazuje się przede wszystkim na kadzidło, jako znak modlitwy i uwielbienia Boga, które są zanoszone przed Jego tron przez zgromadzoną wspólnotę wiernych.
Do okadzania używa się trybularza (thuribulum) i łódki (navicula), która to nazwa przyjęła się w średniowieczu, od kształtu naczynia służącego do przechowywania kadzidła
str. 2
KADZIDLO_EGZORCYZMOWANE