OBRONA-NARODOWA.docx

Państwo sformalizowane, wyposażone w organy władzy, stanowi wielką i terytorialnie rozległą organizacje społeczną wyposażone w atrybuty władzy zwierzchniej po to, by ochraniać przed zagrożeniami zewnętrznymi i wewnętrznymi ład, zapewniający zasiedlającej jego terytorium społeczności, składającej się ze współzależnych grup o zróżnicowanych interesach, warunki egzystencji korzystne odpowiednio do siły ich ekonomicznej pozycji i politycznych wpływów. Elementy państwa: stałą ludność, suwerenną władzę, określone terytorium (wielkość państwa nie wpływa na jego podmiotowość) oddzielone od innych granicą, zdolność wchodzenia w stosunki międzynarodowe.
 

System Bezpieczeństwa Narodowego obejmuje siły, środki i zasoby przeznaczone przez państwo do realizacji zadań, w tym obszarze, odpowiednio zorganizowane, utrzymywane i przygotowane. System Bezpieczeństwa Narodowego dzieli się na: Podsystem kierowania i Podsystemy wykonawcze, a te z kolei na : podsystemy operacyjne (obronne i ochronne) i podsystemy wsparcia (społeczne i gospodarcze).
 

System Obronny Państwa (SOP) stanowi skoordynowany wewnętrznie zbiór elementów kierowania (polityczno-administracyjnych) i wykonawczych (militarnych i niemilitarnych), a także realizowanych przez te elementy funkcji i procesów oraz zachodzących między nimi relacji. System Obronny RP dzieli się na: podsystem kierowania (zagwarantowanie w okresie pokoju, kryzysu czy wojny odpowiednich warunków do szybkiego i kompetentnego podejmowania decyzji, a także ciągłego dostosowywania działań przez organy władzy, administracji publicznej i organy dowodzenia Sił Zbrojnych. Są to przede wszystkim: organy władzy i adm. publicznej, obsługujące je urzędy, kierownicy jednostek organizacyjnych, organy dowodzenia SZ. Podsystemy wykonawcze: podsystem militarny: mają zadania wynikające z Konstytucji RP, Strategii Obronności RP, Strategii Bezpieczeństwa Narodowego, polityczno- strategicznych dyrektyw, planów operacyjnych. Głównie są to Siły Zbrojne RP. Podsystem niemilitarny: tworzy warunki niezbędne do przygotowania oraz działania SZ, a także przetrwania ludności w czasie zagrożenia i wojny. Tworzą go: ogniwa wykonawcze adm. publicznej, instytucje państwowe i przedsiębiorcy na których nakładane są zadania obronne w ramach powszechnie obowiązującego prawa.
 

Misja Sił Zbrojnych RP Siły Zbrojne RP utrzymują gotowość do realizacji trzech rodzajów misji: zagwarantowanie obrony państwa i przeciwstawienie się agresji; udział w procesie stabilizacji sytuacji międzynarodowej oraz w operacjach reagowania kryzysowego i humanitarnych; wspieranie bezpieczeństwa wewnętrznego i pomoc społeczeństwu.
W misji zapewnienia zdolności państwa do obrony i przeciwstawienia się agresji w ramach zobowiązań sojuszniczych, Siły Zbrojne RP utrzymują gotowość do realizacji zadań związanych z obroną i ochroną nienaruszalności granic RP; udziałem w działaniach antyterrorystycznych w kraju i poza nim; udziałem w rozwiązywaniu lokalnego lub regionalnego konfliktu zbrojnego na obszarze odpowiedzialności NATO lub poza nim; udziałem w operacji obronnej poza obszarem kraju odpowiednio do zobowiązań sojuszniczych w ramach artykułu 5 TP; prowadzeniem strategicznej operacji obronnej na terytorium RP.Współuczestnictwo w misji stabilizacji sytuacji międzynarodowej oraz
w operacjach reagowania kryzysowego i humanitarnych wymaga utrzymywania przez Siły Zbrojne RP sił i zdolności do: udziału w operacjach pokojowych i reagowania kryzysowego prowadzonych przez NATO, UE, ONZ oraz innych operacjach wynikających z porozumień międzynarodowych; udziału w operacjach humanitarnych prowadzonych przez organizacje międzynarodowe, rządowe i inne; współpracy wojskowej w zakresie rozwoju
i stosowania środków budowy zaufania i bezpieczeństwa. W celu wypełnienia misji związanej ze wspieraniem bezpieczeństwa wewnętrznego i pomocy społeczeństwu Siły Zbrojne RP utrzymują zdolność do realizacji zadań polegających na: monitorowaniu i ochronie przestrzeni powietrznej oraz wsparciu ochrony granicy lądowej i wód terytorialnych; prowadzeniu działalności rozpoznawczej i wywiadowczej; monitorowaniu skażeń promieniotwórczych, chemicznych i biologicznych na terytorium kraju; oczyszczaniu terenu z materiałów wybuchowych i przedmiotów niebezpiecznych pochodzenia wojskowego; prowadzeniu działań poszukiwawczo-ratowniczych; pomocy władzom państwowym, administracji publicznej oraz społeczeństwu w reagowaniu na zagrożenia.

Podział Sił Zbrojnych RP: wojska operacyjne; wojska wsparcia (WOT); Narodowe Siły Rezerwowe. Wojska operacyjne, obejmujące siły i środki rodzajów sił zbrojnych, przygotowane
do prowadzenia działań połączonych w kraju i poza jego terytorium, w strukturach Sojuszu i w ramach innych organizacji bezpieczeństwa międzynarodowego oraz doraźnie tworzonych koalicji. W zależności od charakteru wykonywanych zadań w strukturach wojsk operacyjnych wyróżnia się:
-jednostki bojowe: ogólnowojskowe, aeromobilne, specjalne, lotnictwa taktycznego, rakietowe obrony powietrznej (OP) oraz zespoły okrętów uderzeniowych;
-jednostki wsparcia bojowego: rozpoznania, wywiadu, walki elektronicznej, działań psychologicznych, rakietowe i artylerii, obrony przeciwlotniczej, chemiczne, inżynieryjne, radiotechniczne OP, okręty obrony przeciwminowej, zwalczania okrętów podwodnych i zabezpieczenia hydrograficznego;
-jednostki zabezpieczenia bojowego: dowodzenia, łączności i informatyki, logistyczne, medyczne, współpracy cywilno-wojskowej oraz inne pomocnicze jednostki pływające.
 

Wojska wsparcia, przeznaczone do wspierania wojsk operacyjnych i wykonywania zadań obronnych głównie na terytorium kraju we współdziałaniu z pozamilitarnymi elementami systemu obronnego państwa. W ich skład wchodzą: jednostki obrony terytorialnej; Żandarmerii Wojskowej; organy administracji wojskowej oraz jednostki logistyki stacjonarnej; stacjonarne placówki medyczne i inne zabezpieczające w systemie stacjonarnym.
 

Narodowe Siły Rezerwowe (NSR)przeznaczone do wzmocnienia potencjału wojsk operacyjnych i wojsk wsparcia. Do realizacji zadań w okresie stanów nadzwyczajnych i stwarzające możliwości wzmocnienia potencjału obronnego państwa. Ich trzon na podstawie kontraktu, stanowią dobrze przygotowani i wyszkoleni żołnierze rezerwy posiadający nadane przydziały kryzysowe, którzy pozostają do dyspozycji w przypadku realnych zagrożeń militarnych i niemilitarnych w kraju i poza jego granicami.
 

Skład Sił Zbrojnych RP: Wojska Lądowe; Siły Powietrzne; Marynarka Wojenna; Siły Specjalne; Wojska Obrony Terytorialnej( jako piąty rodzaj Sił Zbrojnych RP).
Definicja WOT Wojska Obrony Terytorialnej to terytorialnie tworzona część sił zbrojnych organizowana i wykorzystywana do obrony w skali lokalnej i regionalnej oraz funkcjonująca w podporządkowaniu terytorialnych organów dowodzenia szczebla operacyjnego,  regionalnego i lokalnego. Stanowią je jednostki lekkiej piechoty rodzajów wojsk, formowane w oparciu o miejscowe zasoby materiałowe oraz rezerwy osobowe przygotowane do prowadzenia bojowych działań regularnych i nieregularnych w stałych rejonach odpowiedzialności a także działań humanitarnych również poza tymi rejonami. Mogą prowadzić walkę samodzielnie, wspierać wojska operacyjne i udzielać pomocy ludności w ramach działań ewakuacyjno- ratowniczych oraz porządkowych (humanitarnych).
 

Miejsce WOT w strukturze Sił Zbrojnych: należą do wojsk wsparcia. W podsystemie militarnym Sił Zbrojnych – poziom strategiczno operacyjny, obok Dowództwa Operacyjnego i Generalnego Rodzajów Sił Zbronych.
Istota WOT Zawiera się w wojskowej organizacji społeczeństwa do obrony na miejscu, dzięki czemu, przy stosunkowo niewielkich kosztach, zagospodarowują one w masowej skali najważniejszy czynnik siły obronnej, jakim jest ludność, wraz z walorami moralnymi i bojowymi, jakie stwarza obrona własnej OJCOWIZNY. Wojska OT funkcjonują w ścisłej więzi ze społecznością lokalną, służba zasadnicza w nich trwa kilka naście tygodni, zaś w ich rezerwach nawet kilkadziesiąt lat.
 

Źródło siły obronnej Wojsk Obrony Terytorialnej

- przewaga moralna ich żołnierzy nad motywacjami walki żołnierzy innych formacji zbrojnych;

- znaczna liczebność( masowość formacji) i powszechność służby w ich strukturach;

-Przewaga informacyjna i terenowa nad potencjalnym i realnym przeciwnikiem w rejonie przygotowywane i prowadzonej walki;

- wsparcie moralne i materialne społeczeństwa;

- więzi terytorialne żołnierzy tej formacji zbrojnej;

- zdolność prowadzenia działań nieregularnych na szeroką skale;

- niespotykana w innych formacjach skuteczność w posługiwaniu się prostą i tanią bronią w walce zbrojnej z przeciwnikiem posiadającym niemal miażdżącą przewagę technologiczną nad nimi.

Zadania WOT

1.          Prowadzenie działań militarnych, we współdziałaniu z wojskami operacyjnymi (w przypadku wybuchu konfliktu). Działania te będą miały na celu zniszczenie lub zatrzymanie sił potencjalnego przeciwnika.

2.          Ochrona ludności przed skutkami klęsk żywiołowych, likwidacja ich skutków, ochrona mienia, akcje poszukiwawcze oraz ratowanie lub ochrona zdrowia  i życia ludzkiego, a także w realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego.

3.          Ochrona społeczności lokalnych przed skutkami destabilizacji i dezinformacji .

4.          Współpraca z elementami systemu obronnego państwa, w tym szczególnie z wojewodami i organami samorządu terytorialnego.

5.          Ochrona społeczności lokalnych przed skutkami ataków w cyberprzestrzeni.

6.          Szerzenie w społeczności idei wychowania patriotycznego.

Misja Obrony Terytorialnej

Obrona Terytorialna powinna być przeznaczona do:

1.          Militarnych działań bojowych.

2.          Militarnych działań wpierających.

3.          Niemilitarnych działąń o charakterze milicyjno- prewencyjnym.

4.          Niemilitarnych działań  związanych przeciwdziałaniem skutkom klęsk żywiołowych.

5.          Działań społeczno- pomocniczych.  

Modelowa struktura dowództw: DOWÓDCA, ZASTĘPCA DOWÓDCY, GRUPA DOWÓDCY; SZTAB: GRUPA GŁÓWNA, GRUPA SPECJALISTYCZNA, GRUPA OFICERÓW ŁĄCZNIKOWYCH.
Struktura dowództwa: Dowódca- odpowiada za właściwe funkcjonowanie systemu dowodzenia.

Zastępca dowódcy- wykonuje obowiązki dowódcy w czasie jego nieobecności przyjmuje dowodzenie w przypadku utraty możliwości dowodzenia przez etatowego dowódcę oraz może przejąć część uprawnień w każdym momencie zgodnie z decyzją przełożonego.

Grupa dowódcy- składa się z osób funkcyjnych i komórek funkcjonalnych z którymi pracuje bezpośrednio dowódca. Sprawuje ona głównie funkcje pomocnicze i doradcze.
 

Struktura sztabu: Sztab- odpowiada za stworzenie dowódcy warunków niezbędnych do terminowego podejmowania decyzji oraz za przygotowanie i przekazanie do wykonawców dokumentów dowodzenia i koordynacji działań.

Pracą sztabu kieruje szef sztabu lub oficer wykonawczy.

W strukturze sztabu funkcjonują.

- grupa główna

- grupa specjalistyczna

- element łącznikowy, oficerowie łącznikowi, samodzielne grupy łącznikowe lub kurierzy.

Struktura grupy głównej sztabu- każde państwo ma tak samo

Grupa główna sztabu tworzona jest z komórek funkcjonalnych z których każda spełnia określoną funkcję realizując zadania w swoich obszarach zainteresowania

1.          personalnym i administracyjnym

2.          rozpoznania i wywiadu

3.          operacyjnych

4.          zabezpieczenia logistycznego

5.          planowania i polityki

6.          systemów łączności i informatyki

7.          doktryn i szkolenia

8.          zasobów i finansów

9.          współpracy cywilno- wojskowej

Struktura sztabu

Grupa specjalistyczna- oficerowie grupy specjalistycznej wspomagają dowódcę i personel sztabu w swoich obszarach funkcjonalnych. Liczba oficerów i ich obowiązki różnią się w zależności od poziomu dowodzenia.

Element łącznikowy- oficerowie łącznikowi (grupy łącznikowe) samodzielne grupy łącznikowe lub kurierzy upoważnieni do reprezentowania i przedstawiania stanowiska dowódcy, który ich delegował do uszczegółowienia i rozwinięcia zamiaru dowódcy, zapewniający swojemu dowódcy terminowy przepływ informacji, zamiarów i sytuacji operacyjnej w celu zapewnienia wzajemnego zrozumienia oraz jedności celów i działań.
 

Struktura organizacyjna BRYGADY WOT

Struktura dowództwa BATALIONU
Dowódca batalionu – zastępca dowódcy – grupa dowódcy – sekcja OIN – kancelaria
Szef sztabu: S-1, S-2, S-3, S-4, S-5
 

Struktura organizacyjna KOMPANII LEKKIEJ PIECHOTY

 

Zadania wojsk obrony terytorialnej
w czasie pokoju:

1.          Przygotowanie SRO do działań.

2.          Przygotowanie wojsk OT do wszystkich rodzajów działań taktycznych przewidywanych do prowadzenia działań w czasie kryzysu i wojny poprzez realizację szkoleń i ćwiczeń z uwzględnieniem odpowiednich struktur organizacji.

3.          Współdziałanie z Terenowymi Organami Administracji Wojskowej.

4.          Wsparcie Terenowych Organów Administracji Rządowej/ samorządów / organizacji oraz społeczeństwa przy realizacji działań w ramach systemu zarządzania kryzysowego.

5.          Prowadzenie działań rozpoznawczych.

6.          Wsparcia działań antyterrorystycznych.

7.          Prowadzenie działań informacyjnych, a w tym przeciwdziałanie dezinformacji i propagandzie.

8.          Realizacja przedsięwzięć patriotyczno – wychowawczych ora obywatelskich.

W czasie kryzysu:

1.          Przygotowanie ochrony i obrony rejonów, miejscowości, węzłów drogowych itp. W orzasze zagrożenia.

2.          Demonstrowanie obecności wojsk.

3.          Reagowanie na obszarze zagrożenia.

4.          Wsparcie terenowych organów administracji rządowej i samorządowej oraz społeczeństwa przy : zapobieganiu i przeciwdziałaniu zagrożeniom i usuwaniu skutków kryzysu.

5.          Prowadzenie działań informacyjnych.

6.          Rozwijanie terytorialnego systemu rozpoznania.

7.          Wspieranie systemu ochrony i obrony granicy państwowej.

8.          Wsparcie działań antyterrorystycznych.

9.          Udział w zabezpieczeniu mobilizacyjnego i operacyjnego rozwinięcia wojsk operacyjnych i wsparcia.

10.         Udział w zabezpieczeniu przyjęcia i rozwinięcia sojuszniczych sił wzmocnienia oraz koalicyjnych.

W czasie wojny;

1.          Prowadzenie działań obronnych, niekonwencjonalnych, przeciwdywersyjnych, przeciwdesantowych i informacyjnych.

2.          Udział w obronie i ochronie granic, rejonów, miejscowości i innej ważnej infrastruktury w SRO zgodnie z planem operacji.

3.          Udział w zabezpieczeniu przyjęcia i rozwinięcia oraz przegrupowania i manewrów sojuszniczych sił wzmocnienia i koalicyjnych w SRO.

4.          Udział w ochronie mienia państwowego, obiektów, użyteczności publicznej, dóbr kultury przed grabieżą i niszczeniem.

5.          Udział w zabezpieczeniu, odtwarzaniu i funkcjonowaniu struktur administracji rządowej i samorządowej na obszarach wyzwolonych.