Historyczne Bitwy 130 - Inczhon - Seul 1950, Robert Kłosowicz.pdf

(3936 KB) Pobierz
H I S T O R Y C Z N E B I T WY
ROBERT KŁOSOWICZ
INCZHON-SEUL 1950
Dom Wydawniczy Bellona
Warszawa
WSTĘP
Niech mój syn studiuje historię (...). Niech studiuje kampanie
wojenne wielkich dowódców i niech nad nimi rozmyśla, jest to
jedyna droga do nauczenia się sztuki wojennej.
Napoleon Bonaparte
r
na Wyspie
Świętej
Heleny
25 czerwca 1950 r. wojska Korei Północnej przekroczyły linię
demarkacyjną wzdłuŜ 38 równoleŜnika pod hasłem zjednoczenia
państwa. Zaskoczona, mniejsza liczebnie i pozbawiona wojsk
pancernych armia Korei Południowej nie była w stanie
przeciwstawić się agresorowi. Prezydent Li Syngman zaapelował w
tej sytuacji o pomoc do Organizacji Narodów Zjednoczonych. Rada
Bezpieczeństwa ONZ przegłosowała wniosek o udzielenie Korei
Południowej
pomocy
wojskowej.
Tymczasem
wojska
północnokoreańskie czyniły błyskawiczne postępy, zajmując do
początków września 95 proc. terytorium półwyspu zamieszkanego
przez 97 proc. ludności. Siły ONZ, których trzon w tym czasie
stanowiły resztki armii południowokoreańskiej i naprędce
ściągnięte
z Japonii oddziały amerykańskie, zostały zepchnięte na niewielki
obszar w rejonie portu Pusan. Jego zajęcie przez wojska
komunistów wydawało się tylko kwestią czasu. Dowództwo sił
koalicyjnych stanęło
6
przed dylematem, czy rzucić wszystkie dostępne siły na front
pusański i tam próbować złamać północnokoreańską ofensywę, czy
teŜ przeprowadzić
śmiały
manewr na tyły przeciwnika i zmusić go
do walki na tak utworzonym drugim froncie. W ten sposób z
inicjatywy naczelnego dowódcy sił amerykańskich na Dalekim
Wschodzie gen. Douglasa MacArthura powstał zamysł
przeprowadzenia operacji desantowej pod Inczhon, która miała być
kluczem do zatrzymania północnokoreańskiej ofensywy.
Opracowany przez jego sztab plan zakładał wykonanie uderzenia
lądowego siłami 8 Armii USA z rejonu Tegu na froncie pusańskim
oraz wysadzenie desantu morskiego na głębokim zapleczu
przeciwnika w rejonie Inczhon. Mimo
Ŝe
plan desantu był bardzo
ryzykowny, MacArthur, wbrew opinii wielu oficerów, w tym
przewodniczącego Kolegium Szefów Sztabów gen. Omara N.
Bradleya, zdołał go przeforsować. Wskazywał,
Ŝe
lądowanie pod
Inczhon pozwoli uzyskać zaskoczenie operacyjne, a wyjście na tyły
nieprzyjaciela umoŜliwi przecięcie jego linii komunikacyjnych i
zaopatrzeniowych. Desant miał zostać przeprowadzony siłami X
Korpusu z udziałem 50 tys.
Ŝołnierzy
amerykańskich i
południowokoreańskich. W konsekwencji desantu nastąpiłoby
szybkie odzyskanie Seulu leŜącego zaledwie 30 km od Inczhon, co
byłoby dla wroga cięŜkim ciosem zarówno strategicznym, jak
równieŜ psychologicznym.
Z początkiem września do koreańskiego brzegu zbliŜyła się
potęŜna eskadra licząca 261 okrętów sił ONZ, a samoloty z czterech
lotniskowców rozpoczęły bombardowanie północnokoreańskich
pozycji w rejonie zamierzonego desantu. 15 września
Ŝołnierze
1
Dywizji Piechoty Morskiej sforsowali zbocze stromego brzegu przy
uŜyciu aluminiowych drabin. Na utworzony przyczółek zaczęły
przybywać następne oddziały desantowe. Do północy następnego
dnia oddziały amerykańskie opanowały teren szerokości 10 i
głębokości 18 km. Operacja zakończyła się pełnym
7
sukcesem. ZagroŜone oskrzydleniem i w konsekwencji odcięciem
armie północnokoreańskie rozpoczęły bezładny odwrót. 28
wTześnia odzyskano stolicę Korei Południowej — Seul, a 1
października wojska ONZ przekroczyły 38 równoleŜnik i weszły na
terytorium KRL-D. Desant diametralnie zmienił sytuację militarną
na Półwyspie Koreańskim. Wojska koalicji z głębokiej defensywy
przeszły do zdecydowanego kontrataku, całkowicie przejmując
inicjatywę strategiczną. W wyniku operacji pod Inczhon armia KRL-
D w ciągu dwóch tygodni straciła 100 tys.
Ŝołnierzy
i zdobyte
dotychczas terytorium, stając w obliczu całkowitej klęski.
Lądowanie sił ONZ pod Inczhon było największą operacją
desantową przeprowadzoną od zakończenia II wojny
światowej.
Operacja ta umocniła reputację gen. Douglasa Mac Arthura jako
jednego z najwybitniejszych strategów w historii armii
amerykańskiej i stała się nieodłącznym elementem jego legendy.
Na koniec kilka uwag technicznych. Autor odszedł w tekście od
angielskiej transkrypcji koreańskich nazw miejscowości i nazwisk
dowódców, pisząc je w polskim brzmieniu. Tak samo nie zastosował
angielskich skrótów dotyczących Korei i Chin. Na przykład People's
Republic of China (PRC) zamienił na Chińska Republika Ludowa
(ChRL); The North Korean People's Army (NKPA) na Koreańska
Armia Ludowa (KAL); Republic of Korea Army (ROKA) na Armia
Republiki Korei (ARK). W związku z tym,
Ŝe
ksiąŜka ta nie ma
charakteru naukowego zrezygnowano z przypisów odwołujących się
do
źródeł
i wykorzystanej literatury, pozostawiając jedynie biblio-
grafię.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin