Portugalski niezbędnik Łukasza(1).doc

PORTUGALSKI NIEZBĘDNIK

Alfabet
Alfabet portugalski składa się z 23 liter:
 

Dodatkowo, w wyrazach pochodzenia obcego używane są:

K [kappa]
W [dablju]
Y [ipsilon]

Wymowa portugalska może początkowo sprawiać trudność, gdyż większość samogłosek i część spółgłosek wymawia się inaczej niż w języku polskim. Oto najważniejsze zasady wymowy:

- c przed samogłoskami a, o, u oraz spółgłoskami wymawia się jak [k], np.: cama [kama] – łóżko
- c gdy występuje przed samogłoskami e, i, wymawia się jak [s], np.: centro [sęntru] – centrum
- ch wymawia się jak polskie [sz]: chefe [szefy] – szef
- ç wymawia się jak [s], na przykład: preço [presu] – cena
- g przed samogłoskami e, i wymawia się jako [ż], np.: gente [żęnty] – ludzie
- h w języku portgalskim nie wymawia się
- j wymawia się jak [ż]: juventude [żuwentudy] – młodzież
- lh przed samogłoską wymawia się [lj], na przykład: molhado [moljadu] – mokry
- nh wymawia się jako [nj]: Minho [minju] – Minho (region Portugalii)
- s gdy występuje pomiędzy dwiema samogłoskami wymawia się jako [z], np. casa [kaza] – dom
- s gdy poprzedza inną spółgłoskę lub występuje na końcu wyrazu wymawia się jak [sz], np. mais [majsz] – więcej
- s przed spółgłoską m wymawia się jak [ż], na przykład: turismo [turiżmu] – turystyka
- v wymawia się jak [w]: vaca (waka) – krowa
- x gdy stoi na początku wyrazu, wymawia się jak [sz], np.: xadrez [szadrysz] – szachy
- x występujące pomiędzy samogłoskami brzmi jak [ks], np.: táxi [taksi] – taxi
- z na końcu wyrazu wymawia się jak [sz], np.: capaz [kapasz] – odpowiedni (zdolny do czegoś)

Samogłoski: - e, é, ê wymawia się niemal jak [y]
, np.: meu [mył] – mój

- i po samogłosce tworzy dyftong brzmiąc jak [j]
, np.: apanhei [apanjej] – złapałem

- o, ó, ô akcentowane wymawia się jak [o]
, np.: fome [fomy] – głód

- o nieakcentowane lub na końcu wyrazu brzmi jak [u]
, np.: passo [pasu] – krok


Akcent

Akcent w języku portugalskim pada najczęściej na przedostatnią sylabę, np.:

- caminho (droga);
- problema (problem);
- normalmente (normalnie).

Akcent pada na ostatnią sylabę:

1. w wyrazach zakończonych na -r, -l i -z, np.:

- trabalhar (pracować);
- center(centralny);
- rapaz (chłopiec).

2. w wyrazach zakończonych na samogłoskę, która stanowi osobną sylabę (w większości będą to formy czasownikowe), np:

- comi (zjadłem);
- bebi (wypiłem).

3. w wyrazach zakończonych na dyftongi, czyli dwugłoski, np.:

- profissão (zawód, zajęcie);
- evolução (ewolucja).

Akcent padający na inną niż przedostatnia sylaba może być także oznaczany za pomocą znaków graficznych ^ , ´ lub `, np.:

- português (portugalski, Portugalczyk), pôr (kłaść), têm (mają);
- sábado (sobota), fácil (łatwy);

- Podemos encontrar-nos às tres. – Możemy się spotkać o trzeciej.